Die Wiener Zeitung Nr. 239 meldet auf S. 4, daß die 7. Symphonie für die bevorstehende Konzertsaison der Philharmoniker [21.3.1886] vorgesehen sei:       »(Concerte.) In das Programm der in der bevorstehenden Saison stattfindenden philharmonischen Concerte wurden folgende Werke aufgenommen: [...] Bruckner: Symphonie in E-dur (erste Aufführung in den philharmonischen Concerten); [...]« (*).

Ähnliche Ankündigungen bringen auch

das Fremdenblatt Nr. 287 auf S. 6 (»... Bruckner: Symphonie in E-dur (erste Aufführung in den philharmonischen Konzerten) ...«) (**),

die Konstitutionelle Vorstadtzeitung Nr. 287 auf S. 4 (»... Bruckner: Symphonie in E-dur (1. Aufführung in den Philharmonischen Konzerten) ...«) (***)

und »Die Presse« Nr. 287 auf S. 15 (»... Bruckner: Symphonie E-dur (erste Aufführung in den Philharmonischen Konzerten); ...«) (°).

In einem Artikel der Gemeindezeitung Nr. 239 auf S. 5 über eine Operette von Hermann Pius Vergeiner wird Bruckner als dessen Lehrer genannt:
      »Hermann Pius Vergeiner, mit Auszeichnung absolvirter Wiener Conservatorist, Schüler Bruckner's und Krenn's, arbeitet gegenwärtig an einer vieractigen Operette: "Der moderne Paris". Das Libretto stammt aus der Feder Anton Vergeiner's, des Bruders des Erstgenannten.« (°°).

Das "Algemeen Handelsblad" Nr. 17545 (Amsterdam) berichtet auf S. 2 von der Aufführung der 3. Symphonie am 15.10.1885: "KUNST EN LETTEREN.[...] Maatschappij Apollo. Donderdagavond jl, had in den Stadsschouwburg het jaarlijksch concert plaats ten voordeele der Maatschappij Apollo, door de muzikale leden dezer Maatschappij, onder leiding van den heer Dan. de Lange en met welwillende medewerking van den heer Joh. M. Messchaert.
     De orkestwerken bestonden uit: 1°. eene Sinfonie (D. mol) van Anton Bruckner; 2°. drie nummers: a. Zwischen-Act Muzik; h. Erscheinung der Astarte en c. Rufung der Alpenfee uit de Manfred-muziek van Robert Schumann en 3. de Ouverture Michel Angelo van Niels W. Gade. Door den heer Messchaert werden gezongen eene Aria uit de opera Der Fliegende Holländer van Wagner en drie liedoren, getiteld: Der letzte Grusz van Herm. Levi, Die junge Birke en Herbststurm, beide van Edw. Grieg.
     De sinfonie van Anton Bruckner, welke componist te Weenen is gevestigd, genoot hier ter stede, voor zoover ons bekend is, eene eerste uitvoering. Het werk is opgedragen aan Richard Wagner en het is hier en daar duidelijk merkbaar, dat Bruckner meer dan een bloot vereerder van den grooten meester is. Ofschoon in deze sinfonie interessante gedeelten voorkomen, is zij over het geheel te breed uitgesponnen en dikwijls niet van gezochtheid vrij te pleiten. Het eerste gedeelte, hoewel ook wat lang, is o. i. het beste bewerkt, er heerscht ten minste eenheid in, en de motieven zijn met onmiskenbaar meesterschap behandeld. Het scherzo is geestig gedacht en maakt, niettegenstaande de instrumentatie wat overladen is, een goeden indruk. Minder zijn wij ingenomen met het adagio en hs moeielijk te bepalen in welken toonmaat dit nummer geschreven is. De eerste maten laten het es dur-accoord hcoren, maar tusschen het begin en het slot wordt men door alle mogelijke toonaarden heengevoerd, zonder dat men een enkel rustpunt vindt. Dit onderdeel is vermoeiend om te hooren. Ook de Finale gaat eenigszins aan dit euvel mank, maar biedt toch enkele gedeelten aan, welke door breedheid van stijl imponeeren. De componist is blijkbaar geen vreemdeling in de kunst van instrumenteeren en schijnt eene voorliefde te hebben voor de hoorns. Het hoorn quartet, kweet zich, een enkel oogenblik uitgezonderd, werkelijk zeel verdienstelijk. Aan de uitvoerenden worden hooge eischen gesteld, want het werk biedt groote moeielijkheden aan, welke echter meestal schitterend werden overwonnen. Het strijkquartet heeft o. a. in de finale een zware taak, maar hield zich, dank zij ook oer uitstekende bezetting (wij telden 18 eerste violen, waaronder behalve de musici der orkestvereeniging, de heeren Hofmeester, Dudok en anderen,) bijzonder goed. Er bleek flink gerepeteerd te zjjn en indien de sinfonie niet zoo aansprak als misschien verwacht werd, ligt dit niet aan de uitvoering.
     De fijne muziek uit de Manfred van Schumann [... Gade, Wagner, Messchaert ...] Door den heer Dan. de Lange werd hij op echt muzikale wijze op de piano begeleid. En verder zal zeker ieder met ons instemmen wanneer wij dien uitstekenden aanvoerder van het geheel, een woord van lof en waardeering toebrengen voor zijne kalme en rustige leiding, waaraan zeker de goede uitslag van dit concert voor een groot deel te danken is.       ALBERT." (°°°).